“ถึงข่อยสิมีรอยสักกะขอบ่ยอมแพ้” บ่าวยักษ์เตรียมลบรอยสักที่หน้า จะไปสอบนายร้อยทหารให้ยายได้ภูมิใจ.
“ถึงข่อยสิมีรอยสักกะขอบ่ยอมแพ้” บ่าวยักษ์เตรียมลบรอยสักที่หน้า จะไปสอบนายร้อยทหารให้ยายได้ภูมิใจ “ถึงข่อยสิมีรอยสักกะขอบ่ยอมแพ้” บ่าวยักษ์เตรียมลบรอยสักที่หน้า จะไปสอบนายร้อยทหารให้ยายได้ภูมิใจ บ่าวยักษ์ เด็กหนุ่มบ้านๆ จากครอบครัวแตกแยก พ่อแม่แยกทางตั้งแต่ยังเล็ก ทำให้ชีวิตไม่มีต้นทุนเหมือนใคร เขาเลือกเส้นทางการเป็นทหารเกณฑ์เพื่อหาเลี้ยงชีพ ทั้งที่รายได้ไม่มาก แต่ก็พอแบ่งเงินเล็กๆ ส่งให้แม่และยายผู้เลี้ยงดูเขามาแทนพ่อแม่ ความเหน็ดเหนื่อยที่ชายแดนไม่เคยทำให้เขาท้อ เพราะรู้ว่ามีคนรออยู่ข้างหลัง วันที่ได้ร่วมวงรับประทานอาหารกับแม่ทัพ เขาได้รับคำพูดที่กลายเป็นแรงบันดาลใจสำคัญ “ยายแก่แล้วทำมาหากินบ่ไหว บ่าวยักษ์ต้องเป็นที่พึ่งของยาย” คำพูดนี้สะกิดใจอย่างแรง ทำให้เขารีบกลับไปหายาย และพบว่ายายแก่ลงกว่าที่คิด ทุกริ้วรอยบนใบหน้าของยายเหมือนเป็นแรงผลักดัน บ่าวยักษ์จึงตั้งใจใหม่ว่า จะไม่หยุดอยู่แค่ทหารเกณฑ์ แต่จะก้าวไปเป็นนายร้อย แม้รอยสักบนหน้าเป็นอุปสรรคใหญ่ เพราะกฎระเบียบไม่อนุญาต …
“ถึงข่อยสิมีรอยสักกะขอบ่ยอมแพ้” บ่าวยักษ์เตรียมลบรอยสักที่หน้า จะไปสอบนายร้อยทหารให้ยายได้ภูมิใจ. Read More